Het project bij GGZ Rivierduinen heeft als theoretische onderlegger het ‘Contextuele Model van Wampold (2015)’. In dit model zijn drie paden (speerpunten) opgenomen die parallel lopen en de uitkomst van een behandeling beïnvloeden. Het eerste pad betreft ‘the real relationship’, dus het samenkomen van mens tot mens tussen behandelaar en cliënt. Het tweede pad betreft het creëren van verwachtingen door uitleg en het aanbieden van behandeling. Het derde pad is het uitvoeren van een passende behandeling waarin taken en doelen door cliënt en behandelaar overeengekomen zijn en waarbij de cliënt in aanraking komt met gezondere, functionelere gedachten en ervaringen. Dit alles leidt tot symptoomreductie en een betere kwaliteit van leven van de cliënt. Vanuit dit model bekeken is samen beslissen van evident belang voor de verschillende paden.
Voor ons project konden teams zich inschrijven die interesse hadden om hun ROM te verbeteren en aan de slag wilden met het verder vormgeven van samen beslissen met ROM informatie. Hierbij hoorde ook een training in Feedback Informed Treatment (FIT), een intensievere vorm van ROM waarbij vaker wordt gemeten (elke sessie) en waarbij het meten van zowel voortgang als alliantie centraal staat. De teams Autisme en Ouderen gingen ermee aan de slag. In alle haarvaten van het project zochten we inbreng van cliënten.
We vormden plaatselijke projectteams (PPT) waarbij vertegenwoordigers van de teams, maar ook cliëntvertegenwoordigers en de projectleider zitting hadden, hier werden alle acties voorbereid, doorgesproken en geëvalueerd.
Dit alles leidde tot vier teamtrainingen met terugkombijeenkomsten, verbeterde informatie voor behandelaar en cliënt, en een ander ROM aanpak voor de teams. Daarnaast zijn interviews gehouden met cliënten uit deze teams en hebben we cliëntbijeenkomsten georganiseerd om in discussie te komen over onze acties, plannen en bevindingen.
Wampold, B. E., Imel, Z. E. (2015). The great psychotherapy debate (Second ed.). New York: Routledge.